Σου έχει τύχει ποτέ να παρακολουθείς έναν αγώνα τένις και να μην μπορείς να ξεκολλήσεις από την οθόνη; Να νιώθεις την ένταση, την αγωνία, τη χαρά και τη λύπη κάθε πόντου; Αν ναι, δεν είσαι μόνος/η! Το τένις είναι ένα άθλημα που μαγνητίζει εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο. Τι το κάνει όμως τόσο συναρπαστικό;

Το τένις συνδυάζει στοιχεία που χρειάζονται ως προς τη στρατηγική στο σκάκι, την αθλητικότητα στην πυγμαχία, την αντοχή στο τρέξιμο και την τεχνική στο γκολφ. Αυτό το εκπληκτικό θέαμα μπορούμε να το παρακολουθούμε σχεδόν κάθε μέρα… ή το κάνουμε ήδη.

Η διαδικασία που εξελίσσονται και σημειώνονται οι πόντοι είναι συναρπαστική. Μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε τη μικρή μάχη κάθε πόντου που οδηγεί στο game. Το game με τη σειρά του κερδίζεται με έναν κρίσιμο πόντο όπου χτίζει ένα σετ. Σε όλη αυτή την πορεία, η πίεση που ασκείται και στους δύο παίκτες κάνει το παιχνίδι ακόμη πιο απολαυστικό. 

Έπειτα από τη λήξη του σετ, όλα ξεκινούν πάλι από την αρχή. Έχουμε δει πολλές φορές ένας παίκτης να χάνει το πρώτο σετ με 6-0, αλλά να κερδίζει τα επόμενα. Μέχρι να παιχτεί και ο τελευταίος πόντος όλα είναι πιθανά, γεγονός που κρατάει το σασπένς πάντα σε υψηλά επίπεδα. 

Η ειδοποιός διαφορά του τένις

Σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο δημοφιλές τηλεοπτικό άθλημα, το τένις επιβραβεύει τους παίκτες ανεξαρτήτως φύλου και σωματικής διάπλασης. Ενώ φαινομενικά οι πιο ψηλοί παίκτες έχουν πλεονέκτημα, ειδικά στο σερβίς τους, τα στατιστικά δείχνουν ότι το ύψος δεν έχει και μεγάλη σημασία. Για παράδειγμα, στο παρελθόν ο Diego Schwartzman με ύψος 1.70, ήταν σταθερά στο τοπ 20 και έχει φτάσει έως και #8 κόσμου. Στις γυναίκες, η Sara Errani, έχει διαπρέψει φτάνοντας στο τοπ 5 της κατάταξης και στο #1 των διπλών στον κόσμο. H Errani έχει ύψος 1.64.

Σε πολλά αθλήματα προδιαγράφεται η επιτυχία σου από τον σωματότυπο. Ωστόσο, το τένις εξαλείφει κάθε προκατάληψη χάρη στο μοναδικό συνδυασμό δεξιοτήτων που απαιτεί.

Η ατομικότητα του αθλήματος

Σε αντίθεση με πολλά αθλήματα όπου βασικό στοιχείο είναι η ομαδικότητα, το τένις είναι μοναχικό. Στο γήπεδο ο κάθε παίκτης είναι μόνος του και φορτώνει εξ ολοκλήρου την πίεση της νίκης ή της ήττας στους ώμους του. Αυτή η μοναχικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του δελεαστικού θεάματος.

Η απουσία συμπαικτών ρίχνει αποκλειστικά την ευθύνη σε έναν άνθρωπο, γεγονός που είναι εμφανές στις εκφράσεις απογοήτευσης, στις κραυγές και στις στιγμές θριάμβου που βιώνουν οι παίκτες. Τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα των αθλητών κάνουν το tennis ιδιαίτερα ελκυστικό στους θεατές. Η επίδειξη συναισθημάτων τους επιτρέπει να συνδεθούν με τους παίκτες σε ένα πιο ανθρώπινο επίπεδο.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα των συναισθημάτων ενός αθλητή, ήταν του Alexander Bublik στο Masters του Monte Carlo. Εκεί που αντιμετώπιζε δυσκολίες κατά τη διάρκεια του ματς, αποφάσισε να τα “παρατήσει” και να δώσει τη ρακέτα σου σε ένα ball girl. Αυτή η κίνηση του προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στο κοινό και είναι ακόμη μια ένδειξη της μεγάλης πίεσης που νιώθουν οι αθλητές. Μπορείς να δεις το σχετικό βίντεο στο τέλος του άρθρου.

Επιπλέον, η ατομικότητα του tennis αναδεικνύει την αληθινή ουσία του παιχνιδιού: τη στρατηγική, την τεχνική και την ψυχική δύναμη κάθε αθλητή. Επιτρέπει στους θεατές να εκτιμήσουν την αθλητική μαεστρία, την ψυχική και σωματική αντοχή των παικτών. Παρακολουθώντας στενά έναν παίκτη καθώς αναπτύσσει και εκτελεί τη δική του στρατηγική, οι θεατές εμπνέονται και μαθαίνουν.

Τελικά, είναι χαρμόσυνο να βλέπεις αθλητές να ξεπερνούν τα όριά τους. Το πάθος που βγάζουν σε κάθε πόντο μας υπενθυμίζει συνεχώς ότι μπορούμε να ζούμε και να παίζουμε με τον ίδιο ζήλο. Για όλους αυτούς τους λόγους (και ενδεχομένως κι’άλλους τόσους), μας συναρπάζει να παρακολουθούμε το άθλημα.

Δες το βίντεο παρακάτω και θα καταλάβεις…

Εσένα τι σε συναρπάζει πιο πολύ όταν παρακολουθείς tennis; Πες μας στην ομάδα!