Πηγή: Borja B. Hojas/Getty Images για Netflix – Alcaraz documentary

Ο Κάρλος Αλκαράθ, το νέο αστέρι του παγκόσμιου τένις, αποδεικνύει ότι η κορυφή δεν απαιτεί μόνο σκληρή δουλειά και θυσίες, αλλά και γέλιο και αυθεντικότητα. Στο ντοκιμαντέρ του Netflix, “Carlos Alcaraz: My Way”, που κυκλοφόρησε στις 23 Απριλίου, παρακολουθούμε τον 21χρονο Ισπανό να μοιράζεται με τον κόσμο όχι μόνο τις μεγάλες νίκες του, αλλά και τις δύσκολες στιγμές πίσω από τις κάμερες.

Από τη σκληρή δουλειά… στην απόλαυση 

Η διαδρομή του Αλκαράθ στον κόσμο του τένις είναι γεμάτη από θυσίες και προπόνηση, όπως και των υπόλοιπων αθλητών σε υψηλό επίπεδο. Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει τον αγώνα του να συνδυάσει το επαγγελματικό του μέλλον με τις προσωπικές του επιθυμίες. Παρά το τεράστιο άγχος που συνοδεύει την καριέρα του, ο νεαρός Ισπανός έχει καταφέρει να κρατήσει τη βασική του επιθυμία: το τένις πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα διασκεδαστικό και απολαυστικό.

Ο Alcaraz δείχνει πως η μεγαλύτερη πίεση έρχεται από τον ίδιο τον αθλητή, που συχνά αισθάνεται την ανάγκη να αποδεικνύει τον εαυτό του, ακόμη και όταν βρίσκεται στην κορυφή. Ο αγώνας του έχει διττό χαρακτήρα. Από τη μία να παραμείνει ο καλύτερος, αλλά από την άλλη να μη χάσει την παιδικότητα και ευχαρίστηση του παιχνιδιού.

Το ντοκιμαντέρ δεν δείχνει μόνο την επιτυχία του Alcaraz, αλλά και τις δύσκολες στιγμές της καριέρας του, όπως τραυματισμούς και αποτυχίες σε σημαντικούς αγώνες. Στις δύσκολες στιγμές, ο νεαρός τενίστας δείχνει εξαιρετική ψυχική αντοχή και υπομονή, στοιχεία που τον καθιστούν πρότυπο αθλητή.  

Η μαγική ισορροπία που προσπαθεί να βρει ανάμεσα στην επαγγελματική του ζωή και την προσωπική του ευτυχία είναι ένα μάθημα για όλους εμάς που παίζουμε για την αγάπη του αθλήματος. Ειδικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πίεση για νίκες δεν πρέπει να μας απομακρύνει από την ουσία του παιχνιδιού: την ευχαρίστηση, την ευεξία και τη χαρά που προσφέρει.

Η σημασία της ομάδας και του στόχου

Τα τελευταία λεπτά του ντοκιμαντέρ επικεντρώνονται στο Laver Cup στο Βερολίνο, όπου ο Alcaraz επανασυνδέεται με τον Ρότζερ Φέντερερ και βιώνει την αποχαιρετιστήρια στιγμή του Ναδάλ στο Davis Cup στη Μάλαγα. Ωστόσο, η κορυφαία στιγμή έρχεται με τη συζήτηση του με τον Juan Carlos Ferrero, όπου οι διαφορετικές απόψεις τους για το τένις αναδεικνύονται ξανά. Παρά τις διαφορές, είναι προφανές ότι κι οι δύο ενώνουν τις δυνάμεις τους με έναν κοινό στόχο… να κάνουν τον Alcaraz τον μεγαλύτερο τενίστα όλων των εποχών.

Το ντοκιμαντέρ απομακρύνεται από την εξιδανικευμένη εικόνα που βλέπουμε σε άλλες αθλητικές παραγωγές, δίνοντας μια πιο ρεαλιστική εικόνα του Alcaraz, με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του. Από την οπτική ενός 21χρονου, ο οποίος ακόμα προσπαθεί να αποφασίσει την πορεία του με στόχο να γίνει ο καλύτερος, κατανοούμε ότι γνωρίζει τι θέλει, αλλά όχι πάντα πώς να το πετύχει. Το ντοκιμαντέρ επίσης επιβεβαιώνει τη σημασία της ομάδας και της οικογένειάς του, οι οποίοι παίζουν καταλυτικό ρόλο στην υλοποίηση του άλλου μεγάλου στόχου: να είναι πάνω απ’ όλα ευτυχισμένος.

Τι έχει πραγματική αξία τελικά;

Ο τρόπος που ο Alcaraz αντιμετωπίζει τις αποτυχίες και τις προκλήσεις του μας δίνει ένα πολύτιμο μάθημα. Η πραγματική επιτυχία στον αθλητισμό δεν έρχεται μόνο από τα τρόπαια, αλλά από το να απολαμβάνεις το παιχνίδι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. 

Ο Alcaraz αποδεικνύει ότι η πραγματική νίκη δεν είναι μόνο το τρόπαιο, αλλά η ικανότητα να ισορροπήσεις την αφοσίωση στον ανταγωνισμό με την ικανότητα να απολαμβάνεις πραγματικά το ταξίδι.